کشاورزی ( بهبود تولیدات کشاورزی)  
هرچند تنوع اقلیمی و گستردگی ایران امکان تولید محصولات متنوع کشاورزی را مهیا ساخته است ولی در مجموع میزان اراضی قابل کشت و قابل بهره‌برداری برای کشاورزی در کشور بسیار پایین بوده و سهمی حدود ۱۲ تا ۱۵ درصد از کل مساحت ایران را به خود اختصاص داده است. در واقع با وجود تنوع اقلیمی بالا، بخش کشاورزی ایران از کمبود دو شاخص کلیدی: آب و زمین حاصلخیز رنج می‌برد که ریشه این کمبودها هم به طبیعت و هم به نحوه مدیریت استفاده از منابع مذکور برمی‌گردد.
تامین نهاده‌های باکیفیت در قالب افزایش ضریب مکانیزاسیون همراه با استفاده از تکنولوژی‌های مناسب برای تولید نهاده‌های کشاورزی با کمترین آثار منفی زیست‌ محیطی در عین حال که می‌توانند بر رشد بخش کشاورزی موثر باشند، در واقع یکی از مهم‌ترین و به‌صرفه‌ترین راه‌های رونق تولید و بهبود بهره‌وری عوامل تولید در بخش کشاورزی نیز هستند. در دنیای مدرن امروزی در نظر گرفتن بهبود بهره‌وری و ارتقای کمی و کیفی تولید از سوی مدیران و صاحبان صنایع کشاورزی و غذایی یک انتخاب نیست بلکه به ‌دلیل محدودیت منابع، رشد جمعیت و شدت رقابت در بازار یک ضرورت غیرقابل انکار است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که رشد اقتصادی در کشورهای درحال‌ توسعه، در اساس وابستگی شدیدی به بهره‌وری و نرخ رشد آن‌ها دارد، از این‌رو رشدینه بدنبال هر عاملی است که بتواند باعث بهره‌وری عوامل کلیدی تولید در بخش کشاورزی شود و این مهم به‌طور یقینی بر رشد و رونق اقتصادی ایران نیز تاثیرگذار خواهد شد.
در همین راستا رشدینه مهم‌ترین راهکارهایی که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بر ارتقای بهره‌وری عوامل تولید در بخش کشاورزی موثر است را بدین شرح بیان می‌کند:

-تلاش در جهت تفکیک ، تشخیص علت و معلول‌ها در بخش کشاورزی که این امر خود در درمان موثر بسیار ضروری و مفید است.

-بررسی و تعیین نیازهای غذایی محصولات زراعی و باغی.

-تعیین واکنش و آستانه تحمل محصولات زراعی و باغی به تنش‌های غیر زیستی، به‌ویژه خشکی، شوری و گرما.

-بررسی ثبات عملکرد محصولات زراعی و باغی درطی زمان و پیش‌بینی عملکرد آن‌ها.

-بررسی روش‌ها و پیامدهای ترکیب کربن در اراضی تحت کشت.

-اثر اصلاح‌کننده‌ها و پایدارکننده‌های خاک در بهبود عملکرد کشت.

-مکان‌یابی و استعدادیابی اراضی جهت توسعه کشت.

-مدیریت آبیاری‌های بحرانی و اثرگذار در رشد، نمو و عملکرد کمی و کیفی محصولات کشاورزی.

-مدیریت بیماری‌های ویروسی، باکتریایی و قارچی به‌ویژه قارچی (مشکل عمده‌ی مناطق گرمسیری).

-توسعه کشت‌و‌کار محصولات ارگانیگ و سالم.

-افزایش ماندگاری محصولات کشاورزی.

-مدلسازی رشد محصولات زراعی و باغی با توجه به اثرات تغییر اقلیم.

-ارزیابی عوامل موثر بر کمبود و بهبود عملکرد و ارائه راهکارهای کاهش محصولات زراعی و باغی .

-ارائه روش های ممتاز در کاهش اثرات خودآسیبی و دگرآسیبی محصولات زراعی و باغی.

-بررسی روش‌های بیوتکنولوژی در بهبود محصولات زراعی و باغی.

-استفاده از برنامه‌های آگاه‌‌سازی و آموزش تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان برای کنترل و کاهش ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی.

-اقدامات لازم برای بهبود فرآیند توسعه روستایی با رویکرد بهبود بهره‌وری نیروی کار و جلوگیری از مهاجرت کشاورزان؛ در این راستا اقداماتی نظیر: توسعه گردشگری روستایی، ایجاد زیرساخت‌های مناسب و تقویت جاذبه‌های روستایی می‌تواند انگیزه ماندگاری در روستا و استفاده از ظرفیت‌های کشاورزی را رشد دهد و زمینه بهبود بهره‌وری سایر نهاده‌ها را نیز فراهم آورد.

-ارتقا سطح کمی و کیفی  نهاده‌های کشاورزی شامل کودهای آلی، زیستی و شیمیایی با توجه به نیاز بازار.

-تعیین‌ خط‌ مشی‌، ضوابط‌ و قوانین مناسب‌ در جهت‌ تولید، تکثیر، تدارک‌، توزیع‌، حمل ‌و نقل‌ و خرید و فروش‌ نهاده‌های کشاورزی‌.